بهترین درمان ها برای سندرم پای بیقرار - مجله ستاره

به گزارش ، سندرم پای بیقرار که به آن بیماری ویلیس اکبوم هم می گویند، بیماری است که موجب احساس ناراحتی، به ویژه در پا ها می گردد. این احساس به صورت مورمور شدن، درد و سوزش شرح داده شده و تمایل آشفته نماینده ای برای حرکت دادن عضو تحت تاثیر ایجاد می نماید.

سندرم پای بیقرار معمولا زمانی روی می دهد که فرد نشسته، در حال استراحت و یا خوابیده است و اغلب هم شب ها بوجود می آید. حرکاتی که توسط سندرم پای بیقرار ایجاد می شوند، اختلال حرکتی تناوبی اندام (PLMS) نامیده می شوند که باعث می گردد این بیماری، مسائل جدی برای خواب ایجاد کند. برخی از افراد دچار سندرم پای بیقرار اولیه هستند که هیچ علت شناخته شده ای ندارد. عده ای نیز دچار سندرم پای بیقرار ثانویه هستند که به طور خاص با مسائل عصبی، بارداری، کمبود آهن و یا نارسایی مزمن کلیوی در ارتباط است.

برای بیشتر افراد دچار سندرم پای بیقرار، علائم این بیماری خفیف هستند. اما اگر علائم شما متوسط تا شدید هستند، این بیماری می تواند تاثیر بزرگی بر زندگی شما بگذارد؛ می تواند مانع خواب کافی شما بگردد و در نتیجه مسائلی برای تمرکز و تفکر و فعالیت های اجتماعی در طول روز ایجاد کند.

سندرم پای بیقرار می تواند منجر به افسردگی و اضطراب نیز بگردد و هر چه طولانی مدت تر مبتلا به این بیماری باشید ممکن است بدتر هم بگردد. حتی می تواند سایر قسمت های بدن تان را هم دچار کند، مثلا دست ها. به دلیل تاثیراتی که سندرم پای بیقرار بر زندگی دارد، درمان اهمیت زیادی پیدا می نماید. متد های درمانی، متنوع هستند، چون ریشه اصلی این بیماری دقیقا شناخته شده نیست. مثلا به گفته برخی از محققان، سندرم پای بیقرار به دلیل مسائلی در دوپامین مغز ایجاد می گردد، در حالیکه عده ای دیگر معتقدند به جریان خون ضعیف مرتبط است.

در این مطلب به بهترن درمان های ممکن برای سندرم پای بیقرار اشاره می کنیم. برخی از این درمان ها را خودتان هم می توانید به کار ببرید. در خصوص سایر روش ها نیز با پزشک خود مشورت کنید، چون او می تواند برنامه درمانی برای شما در نظر بگیرد تا به تسکین علائم تان یاری کند.

اولین قدم برای درمان، پیدا کردن علت بروز آن است. هر چند سندرم پای بیقرار می تواند به چیز هایی مربوط باشد که تحت کنترل شما نیست، مانند ژنتیک یا بارداری، اما سایر علت های ممکن را می توانید کنترل کنید. این عوامل می توانند عادت های روزمره، دارو هایی که مصرف می کنید، بیماری خاصی که دارید و یا سایر محرک ها باشند.

مصرف کافئین، الکل و تنباکو می تواند علائم سندرم پای بیقرار را تشدید کند؛ بنابراین محدود کردن مصرف این مواد می تواند هم می تواند این علائم را تخفیف بدهد.

یک سری از دارو های خاص می توانند علائم سندرم پای بیقرار را تشدید نمایند، مثلا: آنتی هیستامین های قدیمی تر مانند دیفن هیدارمین، دارو های ضد تهوع مانند متوکلوپرامید یا پروکلرپرازین، دارو های ضد روانپریشی مانندهالوپریدول یا اولانزاپین، لیتیوم، بازدارنده های بازجذب سروتونین مانند فلوکستین، سرترالین یا اس سیتالوپرام، ترامادول و لووتیروکسین.

حتما پزشک خود را در جریان تمام دارو هایی که مصرف می کنید قرار دهید، چه تجویزی و چه داروی روی پیشخوان داروخانه ها. از پزشک تان سوال کنید آیا ممکن است این دارو ها علائم سندرم پای بیقرار را بدتر نمایند، مخصوصا اگر دارو های ذکر شده در لیست بالا را مصرف می کنید.

یک سری از بیماری ها می توانند با سندرم پای بیقرار ارتباط داشته باشند. بیماری مرحله نهایی کلیه یا ESRD و آسیب عصبی ناشی از دیابت نمونه های متداولی از این ارتباط هستند. کمبود آهن نیز ارتباط قوی با سندرم پای بیقرار دارد. شما باید در خصوص سوابق بیماری تان با پزشک صحبت کنید، مخصوصا اگر هر کدام از بیماری های گفته شده را دارید.

برخی از افراد اینطور اعلام می نمایند که خوردن شیرینی های زیاد یا پوشیدن لباس های تنگ باعث بروز علائم شان می گردد. هر چند تحقیقات زیادی در خصوص این عوامل صورت نگرفته، اما شما می توانید با روش آزمون و خطا، تاثیرات این عوامل را روی علائم بیماری خود بسنجید.

داشتن عادات خوب مربوط به خواب توصیه ای است که به همه افراد می گردد، اما مخصوصا برای آن هایی که مسائل خواب، چون سندرم پای بیقرار دارند، مفیدتر است. ممکن است بهتر خوابیدن، علائم این بیماری را رفع نکند، اما مطمئنا به شما یاری می نماید تا کمبود خواب ناشی از این بیماری را خنثی کنید. نکات زیر را دنبال کنید تا خوابی راحت تر و با کیفیت تر داشته باشید.

هر روز سر ساعت معینی به رختخواب بروید و از خواب بیدار شوید.

محیط خواب خود را خنک، ساکت و تاریک نگه دارید.

حواس پرت کن هایی، چون تلویزیون و تلفن را در زمان خواب به حداقل برسانید.

دو تا سه ساعت قبل از خواب از اسکرین های الکترونیک اجتناب کنید. نور آبی تابیده شده از این اسکرین ها می تواند ریتم ساعت درونی تان را بهم بزند.

کمبود آهن می تواند یکی از علت های اصلی سندرم پای بیقرار باشد. مطالعات متعددی نشان داده اند که مصرف مکمل آهن می تواند به تسکین علائم این بیماری یاری کند. یک آزمایش خون ساده می تواند کمبود آهن را نشان دهد، بنابراین اگر فکر می کنید این می تواند مشکل شما باشد با پزشک تان صحبت کنید. اگر جواب آزمایش شما برای کمبود آهن، مثبت بود پزشک تان ممکن است توصیه کند مکمل آهن بخورید.

در برخی موارد ممکن است به داروی تزریقی احتیاج باشد. در ضمن کمبود ویتامین D نیز می تواند منجر به سندرم پای بیقرار بگردد. تحقیقی در سال 2009 نشان داد مکمل ویتامین D توانسته بود علائم این بیماری را در افرادی که کمبود ویتامین D داشتند تخفیف بدهد. افرادی که تحت همودیالیز هستند می توانند با مصرف مکمل های ویتامین C و E علائم سندرم پای بیقرار را کاهش بدهند.

ورزش کردن هم می تواند علائم سندرم پای بیقرار را تسکین بدهد. موسسه ملی سلامت می گوید، ورزش معتدل می تواند برای سندرم پای بیقرار که در شرایط خفیف است مفید باشد. مطالعه ای که در سال 2006 روی 23 فرد مبتلا به این بیماری انجام شد دریافت ورزش هوازی و تمرینات مقاومتی پایین تنه که به مدت 12 هفته و سه بار در هفته صورت گرفته بودند، به میزان قابل توجهی علائم این بیماری را تخفیف دادند. سایر مطالعات نیز نشان داده ورزش کردن برای سندرم پای بیقرار بسیار مفید است. توصیه ای که موسسه سندرم پای بیقرار به این بیماران می نماید این است که، در حد اعتدال ورزش نمایند و به مرحله درد و ناراحتی نرسند، چون ورزش شدید می تواند علائم این بیماری را تشدید کند.

یوگا و حرکات کششی مانند سایر ورزش ها برای مبتلایان به سندرم پای بیقرار مفید است. مطالعه ای 8 هفته ای که در سال 2013 روی ده زن انجام شد دریافت یوگا به کاهش علائم این بیماری یاری می نماید. در ضمن یوگا به این بیماران یاری نموده بود روحیه بهتری پیدا نموده و از استرس شان کم گردد که در نتیجه برای افزایش کیفیت خواب شان سودمند است. مطالعه ای در سال 2012 نیز نشان داد یوگا موجب بهبود خواب در 20 زن مبتلا به این بیماری شده بود.

مطالعه دیگری نیز نشان داد انجام حرکات کششی، فواید چشمگیری برای تسکین علائم این بیماری در میان افراد تحت همودیالیز داشته است. هنوز برای پژوهشگران کاملا معین نیست که چرا یوگا و حرکات کششی تا این حد برای این بیماران مفید است و احتیاج به تحقیقات بیشتری است. اما با توجه به نتایجی که تا کنون به دست آمده، بهتر است به روتین ورزشی روزانه تان، مقداری تمرینات ساق پا و کشش بالای پا را اضافه کنید.

ماساژ دادن عضلات پا می تواند علائم سندرم پای بیقرار را کاهش بدهد. بسیاری از سازمان های سلامت و مراقبت مانند موسسه ملی سلامت و موسسه ملی خواب توصیه نموده اند ماساژ می تواند درمانی خانگی برای این بیماری باشد. در تحقیقی در سال 2007، یک زن 35 ساله که دو بار در هفته و به مدت 3 هفته، 45 دقیقه ماساژ دریافت می کرد، طی این دوره علائم بیماری اش تخفیف پیدا نموده بود.

ماساژی که او گرفته بود شامل طیفی از تکنیک ها مانند ماساژ سوئدی و فشار مستقیم به عضلات پا بود. علائم او بعد از دو دوره ماساژ تسکین یافته و تا دو هفته بعد از خاتمه دوره ماساژ برنگشته بود. سرپرست این تحقیق شرح می دهد که افزایش ترشح دوپامین ناشی از ماساژ می تواند دلیل این نتیجه باشد. همچنین معلوم شده که ماساژ باعث بهبود جریان خون می گردد، پس این هم می تواند دلیلی برای تاثیر ماساژ بر این بیماری باشد.

جوراب پای بیقرار جوراب هایی ضخیم و ساق بلند هستند که می توانند به کاهش علائم این بیماری یاری نمایند. این جوراب ها که restiffic نامیده می شوند به نقاط خاصی از پایین پاهای تان فشار وارد نموده و این فشار، پیغام هایی به مغز ارسال می نماید که جواب شان، فرمان آرام شدن به عضلات تحت تاثیر است. مطالعه ای در سال 2013 نشان داد آن هایی که به مدت 8 هفته از این جوراب ها استفاده نموده بودند، بهبود های چشمگیری در علائم خود داشتند و کیفیت خواب شان بهتر شده بود. این نوع جوراب ها فقط با تجویز پزشک فروخته می شوند.

پد ویبره که به آن Relaxis pad می گویند ممکن است علائم بیماری تان را تسکین ندهد، اما به خواب بهترتان یاری می نماید. شما می توانید هنگام خواب یا استراحت از این ابزار بهره ببرید. پد را زیر ناحیه مورد نظر، مثلا پای تان، می گذارید و به میزان دلخواه شدت ویبره اش را تنظیم می کنید. این پد به مدت 30 دقیقه می لرزد و سپس خودش خاموش می گردد. ایده پشت این وسیله این است که ویبره های آن با تحریک های عصبی مبارزه می نمایند.

منبع : برترینها